Sto pięćdziesiąta czwarta recenzja: Lana Del Rey w swojej kolejnej nostalgicznej podróży

Lana Del Rey z wydaniem swojego szóstego albumu zwlekała, zwlekała i zwlekała. Były zmiany koncepcji, była zmiana daty przez premierę debiutanckiego krążka Billie Eilish. 30 sierpnia fani jednak się doczekali i dostali bardzo szczere i piękne 67 minut najlepszego, jak dotąd, albumu Amerykanki.

Relacja z koncertu Lany Del Rey na Openerze 2019 [6.07.2019]

Wydawać by się mogło, że nie ma bardziej oczywistego miejsca na koncert Lany Del Rey niż gdyński Open’er. Festiwalowa atmosfera, wszechobecne wianki we włosach dziewczyn czy średnia wieku wydarzenia wręcz wskazują na to, że Amerykanka powinna grać w Gdyni co roku i raczej nikomu to się nie ma prawa znudzić. Tymczasem Lana, od początku swojej kariery, scenę gdyńskiego festiwalu sukcesywnie omijała. Przełom nastąpił w tym roku. Po koncertach w Warszawie i Krakowie, w końcu odwiedziła miejsce, w którym jest traktowana jak prawdziwa królowa.

Sto pięćdziesiąta trzecia recenzja: Rammstein przez dziesięć lat za bardzo się nie zmienił

Rammstein to grupa, o której już chyba zawsze będzie głośno. Niemieccy muzycy tak starannie opracowali swój agresywny wizerunek, że zaraz po kolejnych premierach, utwory czy teledyski formacji oglądają słuchacze kompletnie nie zainteresowani jej twórczością. Zespołowi trzeba jednak oddać to, że na polskim i światowym rynku wydawniczym odgrywają istotną rolę i tworzą albumy, które w większości momentów zdecydowanie się bronią. A jak jest z płytą, na którą fani czekali blisko 10 lat?

Sto pięćdziesiąta druga recenzja: Daria Zawiałow sprawia, że polski pop ma się dobrze

Polska muzyka popowa ma się coraz lepiej. Takie właśnie zdanie kłębi mi się w głowie od jakichś kilku miesięcy. Jedną z artystek, przez którą zapewne taka opinia mi się ukształtowała jest bohaterka dzisiejszej recenzji. Płytą „A Kysz!”, Daria Zawiałow zdobyła serca wielu słuchaczy i sprawiła, że teraz możemy debatować nad tym jak w jej przypadku wypadł syndrom drugiej płyty. Koszalinianka poszła za ciosem, a efekty na „Helsinkach” są piorunujące.

Sto pięćdziesiąta pierwsza recenzja: "When We All Fall Asleep, Where Do We Go" to bardzo różnorodny debiut Billie Eilish

Tak głośnego debiutu nie mieliśmy w muzycznym świecie od dawna. Billie Eilish szturmem wzięła popową scenę i zadomowiła się na niej na tyle dobrze, że „When We All Fall Asleep, Where Do We Go”, tydzień przed premierą osiągnął rekordowe 800 tysięcy sprzedanych egzemplarzy na Apple Music. Oprócz tego artystka oczywiście podbija serwisy streamingowe i wyprzedaje koncerty nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i na całym świecie. Czy za tym agresywnym i charakternym image Billie czai się coś więcej niż tylko kolejna popowa gwiazdka? Zapraszam do recenzji.

Sto pięćdziesiąta recenzja: Czy "The Door to Doom" to powrót do korzeni?

W przypadku zespołu Candlemass mam spore wyrzuty sumienia. Szwedzka kapela, w 2016 roku, miała okazję zagrać koncert na festiwalu w Goleniowie, który jest położony bardzo blisko mojego rodzinnego Szczecina. Problem polega na tym, że… wtedy jeszcze nie kojarzyłem takiej kapeli jak rzeczony Candlemass i stwierdziłem, że nie będę się wybierał na pierwszy dzień festiwalu. Z każdą kolejną przesłuchaną płytą formacji coraz bardziej żałowałem, że nie chciało mi się ruszyć i  sprawdzić co ciekawego prezentują muzycy ze Sztokholmu. Najnowszy album ową rozpacz jeszcze bardziej pogłębił.

Relacja z koncertu The Dumplings w Zaklętych Rewirach (Wrocław, 23.02.2019)

Można powiedzieć, że The Dumplings to obok Dawida Podsiadło najbardziej rozchwytywani polscy artyści młodego pokolenia. Bilety na koncerty projektu z Zabrza wyprzedają się bardzo szybko, mimo tego, że Justyna Święs i Kuba Karaś nie wybierają sobie do grania tak kameralnych sal jak kilka lat temu. Projekt z Zabrza miałem już okazję zobaczyć na żywo  w Szczecinie. Byłem jednak bardzo ciekawy jak zespół zaprezentuje się kilka lat później, z trudniejszym do grania materiałem, w dużo większym miejscu. 

Sto czterdziesta dziewiąta recenzja: Bring Me the Horizon w wersji electropopowej

Bring Me the Horizon swoimi ostatnimi płytami nie porywają. Młodzi Brytyjczycy znaleźli sobie szerokie grono niezbyt wymagających odbiorców i sukcesywnie starają się to grono dopieszczać. Po fali krytyki, która spadła na poprzedni „That’s the Spirits”, BMTH postanowili jednak nieco odświeżyć swoje brzmienie. Zmian w muzyce zespołu z Sheffield jest sporo, ale niekoniecznie są to zmiany na lepsze.

Podsumowanie wydawnicze 2018

To chyba pierwszy rok w historii moich podsumowań wydawniczych, w którym mogę spokojnie napisać, że to był naprawdę dobry rok dla muzyki. Większość artystów uwodzących mnie swoją muzyką od dłuższego czasu zaserwowała światu nowe wydawnictwa. Poznałem też wiele dzieł twórców, którzy wcześniej nie byli mi znani (ot, chociażby pierwsze miejsce mojego podsumowania). Bardzo płodni byli również polscy muzycy, których również nie zabrakło na miejscach tegorocznego zestawienia.